Fire destroys ski jumps in Biberau-Biberschlag
Copper Peak: Funding of the renovation finally secured
200 ski jumping facilities in the USA
The Ski Jumping Hill Archive reaches 3000 ski jumping sites!
New junior hills being developed in China
30.01.2023
29.01.2023
28.01.2023
27.01.2023
26.01.2023
25.01.2023
24.01.2023
23.01.2023
22.01.2023
21.01.2023
Reklama:
Partner:
.
Punkt K: | 30 m |
![]() ![]() |
32,5 m |
Inne skocznie: | brak |
Igelit: | jest |
Rok budowy: | 1905 |
Przebudowy: | 1909, 1925, 1928, 1950s |
Status: | zniszczona |
Klub narciarski: | Vyborg Ski Society |
Współrzędne: | 60.716079, 28.794066 ✔ ![]() ![]() |
Pierwsza skocznia w Wyborgu (rosyjska nazwa miasta) / Viipuri (fińska wersja) powstała już w 1905 roku. Była zlokalizowana na wzgórzu o nazwie Gora Papula / Papulanvuori, które, technicznie rzecz biorąc, leżało wówczas na obszarze znajdującym się poza terenem miasta. Rekord obiektu wynosił 19 metrów, a autorem najlepszego skoku był Norweg Rudolph Pehrson.
Później w Wyborgu powstała nowa skocznia. Została zaprojektowana przez Roberta Pehrssona - inżyniera z Norwegii. Budowę sfinansowało miasto, a utrzymaniem obiektu miało zająć się lokalne stowarzyszenie miłośników narciarstwa - Vyborg Ski Society. Ceremonia otwarcia nowej skoczni miała miejsce 14 marca 1909 roku.
W 1914 roku odbyły się tutaj pierwsze w historii mistrzostwa Finlandii w skokach narciarskich - zwycięzcą został lokalny bohater - Sulo Jääskeläinen, który wyprzedził kolejnego miejscowego skoczka - H. Kraatza. Mistrzostwa Finlandii odbywały się tu w sumie 3 razy - w 1914, 1917 i 1920 roku. Rekord skoczni w tym czasie wynosił 32,5 metra.
Drewniana konstrukcja najazdu wymagała ciągłych napraw. Dwukrotnie uległa zawaleniu pod wpływem zbyt dużej ilości zalegającego na niej śniegu - miało to miejsce w 1925 i 1928 roku, jednak w obu przypadkach obiekt został ponownie odbudowany.
W czasach radzieckich skocznia prawdopodobnie po raz kolejny została przebudowana, jednak brak bardziej szczegółowych informacji na ten temat. Obiekt zyskał wówczas nawet igelit, którego resztki widoczne są do dzisiaj, podobnie jak betonowe fundamenty wieży najazdowej.
Reklama:
Komentarz: